Kişisel olarak dünyayı şaşırtma gereksinimim olmadı hiç. Böyle yazmış Tim Parks, ne zaman bilmiyorum. Ben geçen sene bu cümleyi okuduğumdan beri şöyle düşünüyorum, aaa benim de kişisel olarak dünyayı şaşırtma gereksinimim olmadı. Hiç diyemem ama uzun bir süredir. Uzun bir süredir dediğim, başka bir yerde yaşamaya başlayınca, bilindik sesleri uzaktan bir daha düşününce kafamda, kendime duygularımdan sıyrılıp bakınca, yapmaktan çok hoşlandığım şeyleri düşünmeye başlayınca bir sürü soru sordum kendime. Sonra bir baktım artık dünyanın beni şaşırtmasına daha çok izin veriyorum. Her defasında içimi eriten gün batımlarında, sabahın ayazında yavaş yavaş yükselen gün doğumlarında, durup dururken aklıma gelen bir anıda, dalganın hızından korkup kendimi geriye attığım okyanusa, kedilerle çoğu zaman tembellik ettiğimiz günlerde, daha önce yaşadığım yerlere geri dönüp fark etmediğim onca detayı gördüğümde, dünyanın bu şaşırtma yarışında çok daha önde olduğunu anladım.
Kişisel olarak dünyanın beni şaşırmasına daha çok olanak veriyorum. 2018’den başka bir beklentim yok.
nefis…thanks…bir porto şarabı aldım dün nazlı…sevdiğim gibi ”’tawny” kıvam..bu akşam portekiz’e ve sizlere , fotograflara ve yazılarına bir kadeh kaldıracağım…
“Kişisel olarak dünyayı şaşırtma gereksinimim olmadı hiç”. Hiç düşünmemişim üzerine. Çok hoşuma gitti. Ne yorucu birşey dünyayı, diğer insanları şaşırtmaya uğraşmak. Hem doğanın kendisi bu kadar muazzam ve sırlarla doluyken. Kaleminize, yüreğinize, böyle bakan gözünüze sağlık.
Çok teşekkür ederim güzel yorumunuz için 🙂